Herkes mutlu bir evlilikle ilgili hayaller kurar, iyi bir anne olmak ya da iyi bir baba olmak. O kadar zor tanımlar ki bunlar; başarabilmek, üstesinden gelebilmek çok güçtür. Hele ki devamlı hale getirebilmek epey zor bir olaydır. Çocuklarımızın olduğu, onları kollarımıza aldığımız ilk anda planlar yapmaya başlarız. Hangi okula gidecek, hangi giysileri giyecek, kimlerle arkadaş etmeli ya da etmemeli, neleri yemeli ya da yememeli gibi onlarca bu ve benzeri paradokslarla ile karşı karşıya kalırız. Aslında planlar her zaman yapılır lakin az da olsa hayatın içerisinde olan, yaşamın debdebeli esintisinden geçmiş insanlar bilirler ki : Ortada bir plan var ise o planın çarklarının arasında sıkışıp kalacak bir çakıl taşı mutlaka olacaktır.

Çiftler çocuklarını yetiştirirken biraz da olsa spontane bir yaşam sürmeliler. Bunu söylemek çok doğru olmasa da hayatımızı her zaman bir şablon üzerine kurmak doğru olmayabilir. Eğer durum böyle olursa kafamızdaki taslağın aksine bir durum oluştuğunda içimizde meydana gelebilecek yıkım daha fazla olabilir. 

Çiftlere çocuklarını yetiştirmek hakkında en büyük tavsiyelerden biri iletişimlerinin çok iyi olmasıdır. İletişim demişken, ebeveyn ile çocuk arasındaki değil; ebeveynlerin kendi aralarındaki iletişimden bahsediyorum. 

Çocuğunuz akşam arkadaşında kalmak istedi diyelim ve babasından izin istedi ama babası izin vermedi. Daha sonrasında annesine gidip şansını bu kez de onda denediğinde anne kesinlikle izin vermemeli. Eğer anne çocuğunun akşam gitmesini doğru buluyorsa bile kararını kesinlikle pozitif anlamda kullanmamalı, kocasına gider ve bu durumun bir aksilik teşkil etmediğini ona güzelce anlatır. Kocası da ikna olduktan sonra yine olumlu cevabı anne vermemeli, baba çocuğa gider ve kararını değiştirdiğini söyler. Çocuğa burada ciddi bir mesaj vardır : Asla ama asla ebeveynler arasında fikir ayrılığı yoktur. Çocuğun kafasında annem izin vermezse babam verir ya da babam izin vermezse annem izin verir gibi bir düşünce kalıbı oluşmaz. 

Çiftler çocuklarıyla ilgili sık sık fikir alışverişinde bulunmalı ve her kararlarının ortak olduğunu mutlaka onlara yansıtmalıdırlar.